പണിയില്ലാത്ത ദിവസം
വഴിയോരത്ത്
ജീപ്പ് കഴുകാന്‍ പോയി
നെഞ്ചിനുതാഴെ ചതഞ്ഞരഞ്ഞുപോയ
പെണ്‍കുട്ടിയുടെ ഓര്‍മ
അതിന്റെ ഇനാമലില്‍ നിന്ന്
തുടച്ചുമാറ്റാനാവാതെ കുഴങ്ങി
അവളുടെ അവസാനത്തെ മൂത്രത്തുള്ളിയായ്
മഴ….
കാപ്പിക്കാടുകളുള്ള ഒരു കുന്നോരത്തൂടെ
കടന്നുപോകുമ്പോള്‍
മുള്‍വേലികളുള്ള ഒരു ചെറിയ വീട്
ജീപ്പിലിരുന്ന്
അവളും കണ്ടിട്ടുണ്ടാകും.
പണിതീരാത്ത കിണറിലേക്ക്
ടോര്‍ച്ചടിക്കുന്ന വെയിലിനെ
അതിനെ കടന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്ന
രാത്രികളെ
വിശക്കുമ്പോള്‍
കൂടപ്പിറപ്പിനെ
അമ്മ എടുത്തെറിഞ്ഞ
ആ കിണറിനെ
നിങ്ങളിലാരെങ്കിലും
ഈ ജീപ്പിലിരുന്ന് കണ്ടിട്ടുണ്ടോ?
5 comments:
കുറേ മുറിവുകളിലേക്ക് ഒരേ ജീപ്പിലുള്ള ഈ സഞ്ചാരത്തിന് പുതുമയുണ്ട്.
:)
എന്തൊരു മൂര്‍ച്ചയാ ചങ്ങാതീ ഈ വരികള്‍ക്ക്‌.
ഉള്ളിലൂടെ പൊടുന്നനെ പാഞ്ഞുപോയി
എന്തൊക്കെയോ.
ജീപ്പ് പുതു കവിതയുടെ വഴി അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു.
നെഞ്ചിലേക്ക് തുളച്ചുകയറുന്ന വരികള്‍...
Post a Comment